Acılar Unutulmaz, Bugün 17 Ağustos

Belki cahilliğinden olsa gerek annem deprem esnasında çok ironik bir laf etti : 'Dışarda deprem oluyor, içeri girin !!' Dedim 'manyak mısın? bina başımıza yıkılacak. Ne içeri girmesi' diye tepki alınca haliyle sustu. Ah anam garip anam.

En çokta rahmetli babama gülmüştüm. Adam 70 yaşında ve her iki ayağındaki varisler nedeniyle rahat hareket edemiyordu. Deprem paniği ile sokağa dökülürken babamı almayı unuttuğumuzu fark ettik. Eve döndük yok. Artçılar vuruyor, tırsıyoruz haliyle. Seslendik 'nerdesin' diye. Sokakta 2 sandelyeyi karşılıklı çekmiş ayaklarını uzatmış. Elinde bastonunu çevirerek : 'Hakan, İsmail burdayım'. Be adam ne ara sıvıştım. Demek ki can havli dedikleri şey bu olsa gerek.

Sonra kankam Berk'in babanesine bakmaya kumsala inerken yokuşta bir velet deprem nedeniyle sokağa dökülen insanları görünce 'Aaa sadece bizde deprem olmamış' diyince bende artık sinirler laçkalaştı. Yarıldım gülmekten. Taa ki ertesi sabah televizyonlarda yıkılmış hayatları enkazlar altında görene kadar. Meğer bi gece evvel 3 paragraf boyunca güldüğüm enstantanelerin başka diyarlarda acı olanlar varmış. Deprem Büyükada'da 6.9 şiddetinde hissedildi. Ve hala olası İstanbul depremini tetikleyecek fay hattının 8 km. ötesinde yaşayan bi ailem var.